on December 23, 2024
Kwasy tłuszczowe omega-3 są powszechnie cenione za swoje korzyści zdrowotne, szczególnie kwas eikozapentaenowy (EPA) i dokozaheksaenowy (DHA). Te niezbędne tłuszcze, najczęściej pozyskiwane z oleju rybiego, występują w dwóch głównych formach: trójglicerydów (TG) oraz estrów etylowych (EE). Zrozumienie różnic między tymi formami jest kluczowe, aby w pełni wykorzystać potencjał suplementacji omega-3. Ten przewodnik omawia naukowe podstawy dotyczące trójglicerydów i estrów etylowych, koncentrując się na biodostępności, stabilności i praktycznych aspektach dla konsumentów.
Czym są trójglicerydy i estry etylowe?
Trójglicerydy
Trójglicerydy to naturalna forma tłuszczów występujących w żywności i ludzkim organizmie. W oleju rybim kwasy omega-3 są naturalnie związane z trójglicerydami, co sprawia, że charakteryzują się wysoką biodostępnością i łatwym wchłanianiem.
Estry etylowe
Estry etylowe to chemicznie zmodyfikowana forma omega-3 powstająca w procesie ich koncentracji. Dzięki temu można uzyskać wyższe stężenia EPA i DHA, jednak ich wchłanianie wymaga enzymatycznej konwersji w układzie pokarmowym.
Biodostępność: która forma wchłania się lepiej?
Biodostępność kwasów omega-3 zależy od ich formy oraz zdolności organizmu do ich trawienia i absorpcji. Badania wskazują, że omega-3 w formie trójglicerydów są przyswajane skuteczniej niż estry etylowe. Wykazano, że trójglicerydy lepiej zwiększają poziom EPA i DHA w osoczu w porównaniu do estrów etylowych.
Inne badania sugerują jednak, że różnice w biodostępności między tymi formami mogą się zmniejszać, jeśli suplementy przyjmowane są wraz z posiłkiem bogatym w tłuszcz.
Stabilność i okres przydatności
Trójglicerydy
Trójglicerydy są bardziej stabilne i mniej podatne na utlenianie niż estry etylowe. Ta stabilność zmniejsza ryzyko jełczenia, co zapewnia świeżość i skuteczność suplementu.
Estry etylowe
Estry etylowe są mniej stabilne ze względu na swoją strukturę chemiczną, przez co łatwiej ulegają utlenianiu. Odpowiednie przechowywanie oraz dodatek antyoksydantów mogą ograniczyć to ryzyko.
Praktyczne aspekty dla konsumentów
Cele zdrowotne
Trójglicerydy mogą być lepszym wyborem dla osób poszukujących wyższej biodostępności i naturalnego wchłaniania, szczególnie w kontekście zdrowia sercowo-naczyniowego i funkcji neurologicznych. Estry etylowe natomiast są odpowiednie dla osób potrzebujących wyższych dawek EPA i DHA w skoncentrowanej formie.
Koszt
Suplementy w formie estrów etylowych są zazwyczaj tańsze w produkcji i często bardziej przystępne cenowo niż ich odpowiedniki na bazie trójglicerydów.
Tolerancja trawienna
Trójglicerydy są łagodniejsze dla układu pokarmowego i zmniejszają ryzyko rybiego posmaku czy dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Estry etylowe mogą wymagać większego wysiłku trawiennego, co u niektórych osób prowadzi do łagodnych efektów ubocznych.
Wnioski
Zrozumienie różnic między trójglicerydami a estrami etylowymi w oleju rybim jest kluczowe przy podejmowaniu decyzji o suplementacji. Trójglicerydy oferują lepszą biodostępność i stabilność, natomiast estry etylowe zapewniają wyższe stężenia omega-3 w niższej cenie. Wybór powinien być zgodny z Twoimi celami zdrowotnymi, preferencjami dietetycznymi i budżetem. Niezależnie od formy, najważniejsze jest, aby suplement był wysokiej jakości i posiadał certyfikaty niezależnych testów, co gwarantuje pełne korzyści zdrowotne płynące z kwasów tłuszczowych omega-3.
Źródła
- Bailey, R.L., i in. (2013). Dlaczego dorośli Amerykanie stosują suplementy diety. JAMA Intern Med, 173(5), 355-361. DOI: 10.1001/jamainternmed.2013.2299.
- Lawson, L.D., & Hughes, B.G. (1988). Wchłanianie przez ludzi kwasów tłuszczowych z oleju rybiego w postaci triacylogliceroli, wolnych kwasów lub estrów etylowych. Biochem Biophys Res Commun, 152(1), 328-335. DOI: 10.1016/0006-291x(88)90143-5.
- Dyerberg, J., i in. (2010). Biodostępność morskich preparatów kwasów tłuszczowych n-3. Prostaglandins Leukot Essent Fatty Acids, 83(3), 137-141. DOI: 10.1016/j.plefa.2010.07.007.
- Nordoy, A., i in. (1991). Wchłanianie przez ludzi kwasów eikozapentaenowego i dokozaheksaenowego n-3 w formie estrów etylowych i trójglicerydów. Am J Clin Nutr, 53(5), 1185-1190. DOI: 10.1093/ajcn/53.5.1185.
- Yoshii, H., i in. (2002). Analiza kinetyki autooksydacji estru etylowego kwasu dokozaheksaenowego i trójglicerydu DHA za pomocą czujnika tlenu. Biosci Biotechnol Biochem, 66(4), 749-753. DOI: 10.1271/bbb.66.749.
- Shahidi, F. (2005). Bailey’s Industrial Oil and Fat Products, 6. wydanie. John Wiley and Sons: Hoboken, USA.
- Neubronner, J., i in. (2011). Zwiększony wzrost wskaźnika omega-3 w odpowiedzi na długoterminową suplementację kwasami n-3 w formie triacylogliceroli w porównaniu do estrów etylowych. Eur J Clin Nutr, 65(2), 247-254. DOI: 10.1038/ejcn.2010.231.
